ظهر که معدن چیان به مادرید و برنابئو رسیدند با استقبال گرم والدلنو مواجه شدند.والدانو 9قهرمانی رئال مادرید در جام باشگاههای اروپا و  8قهرمانی تیم بسکتبال رئال مادرید را به آنها نشان داد.او همچنین جوایز بهترین باشگاه قرن

بیستم را به این معدنچیان نشان داد.بعد از مدتی امیلیو بوتراگئنو نیز اضافه شد و با آنها صحبت کرد. Ariel Ticona که از بقیه پرحرف تر به نظر میرسید در مورد شروع تیم در فصل جدید لالیگا و همچنین بازی با میلان سوالاتی پرسید.

معدنچیان سپس از رختکن تیم دیدن کردند،زمین بازی،موزه افتخارات و  . . ..هر گوشه از استادیوم مورد بررسی قرار گرفت و این معدنچیان از هر چیزی عکس گرفتند.

اینطور به نظر میرسید که برای این چهار معدنچی که شرایطی دشوار و طاقت فرسا را پشت سر گذاشته بودند،در طی بازدید از ورزشگاه چیزهایی برای آنها فوق العاده مهم بود.cousins Esteban  یکی از معدنچیان گفت:"بودن در این

استادیوم،شگفت انگیز است. به این مفتخرم که روزیمیتوانمه به نوه هایم بگویم که روزی در این استادیوم بوده ام.انتظار نداشتم این استادیوم اینقدر بزرگ باشد.افتخار میکنم که در زمین ورزشگاهی قدم برمیدارم که گذشته اینچنین

درخشانی دارد"

Ariel Ticona با 29سال سن جوانترین معدنچی گرفتار در معدن سن خوزه بود.او به همراه دخترش Esperanza که 14سپتامبر هنگامیکه او هنوز در عمق 700متری زمین گرفتار بود بدنیا آمده بود در استادیوم حضور داشت.او گفت:"لذت

بردن از زمان را با او(Esperanza)شروع کرده ام.نمیتوانم با کلمات حسِ بودن در اینجا را بیان کنم.آمدن به برنابئو اتفاق فوق العاده ای بود که برای من اتفاق افتاد."